Post bez tytułu...

Relację z See Bloggers już widzieliście. Czas na trochę prywaty.

Wyciągnęłam moją rodzinkę do Trójmiasta. Nie wiem jak przeżyli to mój Brat i Bratowa -mówią, że super, że zapraszają ale tak naprawdę to ja się zastanawiam czy nie odliczali minut do naszego wyjazdu.

Żartuję oczywiście- ponownie dziękuję Im za gościnę i cudownie spędzony czas.

Wybiła godzina zero, pakujemy się do auta.

- Mamo posadź Kubusia i zapnij mu pasy.

- Już chwileczkę ( matka jak zwykle grzebie się z gadżetami niezbędnymi w podróży)

- Mamo on musi mieć pasy. 

- Już zapinam.

- Teraz możemy jechać Kubuś jest bezpieczny.

Wyjeżdżamy kilkadziesiąt km za miasto.

Olśnienie...czy ja wyłączyłam żelazko. (Widziałam w necie patent na zrobienie zdjęcia żelazka przed wyjazdem- muszę zastosować).

Dzwonię do Mamy i proszę żeby to sprawdziła.

Czekam nie oddzwania, ciśnienie rośnie.

Dzwonię ponownie.

Pospieszam moją Rodzicielkę.

W odpowiedzi słyszę: 

- Jakby się paliło już by do ciebie dzwonili.

Dzięki Mamo za pocieszenie :)

Oczywiście żelazko odłączone było.

Pierwsze w planach było oczywiście Zoo. Pogoda dopisała. Nic tylko zwiedzać. Fotek nie mam. Jesteśmy tam co roku i oprócz lwów nic nowego nie przybyło ( lwy też się ukryły w trawie i z żadnej strony ich nie zobaczyliśmy).

Młoda mimo zmęczenia po podróży miała niezłego powera ( chciałabym połowę Jej energii dla siebie). Oglądała zwierzęta, cieszyła się tak samo jak matka ( uwielbiam zoo).

Mówię do Męża mego, że mogłabym tam pracować. 

- Co byś tu robiła?

- Karmiła zwierzęta.

- Jakie?

- Małpy na przykład.

- A to tak przyjmą cię jak swoją:)

Rodzinka zgłodniała czas coś zjeść.

Wychodzimy, kierujemy się na parking. Pytam dziecko moje co było fajnego w zoo?

- Jadłam pizzę.

Kurtyna.

Wymęczeni docieramy do naszego "hotelu".

Pozostawiamy Młodą z Tatą i ruszamy z Bratową na miejsce konferencji.

Spacerek, rozmowy-uwielbiam <3 

Sobotni poranek matka rusza w drogę.

Reszta ma w planach różne atrakcje.

Pogoda je nieco krzyżuje ale dają radę i z nudów nie skrobią dziur w ścianach:)

Ufam mojej córce w dziedzinie zapewniania rozrywki więc nie martwię się o towarzystwo pozostawione pod Jej opieką.

Wracam. Radość z darów losu.

Dziecko moje, które w domu z radością mówiło, że pójdę się szkolić a później na imprezę oznajmia, że nigdzie mam się już nie wybierać. Mówię, że mi pozwoliła...chwila zastanowienia- dostaję wychodne.

Ubieram się , przyodziewam hawajskie kwiaty.

- Mamo wyglądasz wyjątkowo w tych kwiatach...jak wrócisz będą moje:)

Niedziela.

Ja też bawiłam się fajnie ale zazdroszczę wyjazdu na lotnisko i podziwiania lądujących i startujących z bliska samolotów ( nie to żebym nie widziała, nawet kiedyś leciałam...ale lubię takie akcje).

Ale...samoloty, samolotami.

Pytam L jak było na lotnisku?

- Fajnie.-odpowiada

- Co tam było?

- Kamera.

Kurtyna ponownie opada.

Pakujemy walizki ( znaczy walizek nie mamy ) zbieram gadżety z łazienki. Młoda mi pomaga. Łapie za rolkę papieru toaletowego.

- Mamo to też bierzemy.

Po krótkich negocjacjach pozostajemy przy jednym listku, którego dziecię moje nie wypuszcza przez całą drogę z rąk i dnia kolejnego również jest jej ulubioną zabawką.

O tym, że uwielbiam Trójmiasto wiecie. Jeżeli miałabym mieszkać nad morzem to tylko tam.