Przygotowania czas zacząć

Od samego rana dziewczyny intensywnie zajęły się przygotowaniami do pokazu. Musiały wybrać ciuchy, muzykę. Po chwili Monię olśniło. 

- Nie mamy przecież modelek...- zwróciła się do reszty.

- No tak zaczęliśmy nie od tego co najważniejsze. Aśka dzwoń do Karola niech to ogarnie.- odpowiedziała Luiza.

- Ok już dzwonię.

- Cześć szefie. Mamy mały problem. Nie mamy modelek a przecież musimy na kogoś to wszystko założyć... chyba, że masz chodzące manekiny.

- Aśka ty jak zwykle masz genialne pomysły. Już dzwonię do kumpla. Mam nadzieję, że pomoże.

Buszowanie w ubraniach jest tym co kobiety kochają. Jednak po godzinie Aśka stwierdziła, że pora na przerwę. 

- Zamawiamy jedzonko czy gdzieś wyjdziemy?

- Wiesz co może wyjdziemy. Dobrze nam to zrobi- odparła Luiza.

Męska część załogi została i kombinowała z muzyką. Im do życia wystarczały fajki i kawa.

Dziewczyny wsiadły do auta i pojechały do knajpki. 

Dość długo czekały na swoje zamówienie i zdecydowały, że wezmą jednak na wynos. Pracy było dużo a czasu jak zwykle za mało.

W międzyczasie zadzwonił Karol.

- Hej Monia daj mi Luizę do telefonu.

- A ona nie ma swojego? Sorry zapomniałam kartę sama wywaliłam. Już ci ją daję,

- Hej kochanie. Rozmawiałem z kolegą, jego brat ma agencję modelek. Będziecie jednak musiały je zobaczyć.

- Wiesz co może ty się tym zajmiesz. My mamy mnóstwo roboty.

- Ok więc umówię się z nim na jutro i wszystko ogarnę. Do zobaczenia później.

- Nie wiem czy do wieczora wyjdziemy z tego wszystkiego. Jak coś dzwoń do dziewczyn. Pa.

Kiedy wróciły do sklepu chłopcy nagle bardzo zgłodnieli i także wybrali się po jedzenie. Żadna z nich nie miała kluczy. Usiadły sobie na schodach i zajęły się konsumowaniem zimnych już posiłków.

Podszedł do nich mężczyzna. 

- Dzień dobry. -zwrócił się bezpośrednio do Luizy.

- Dzień dobry, czy my się znamy?- spytała bardzo zdziwiona.

- Mam dla pani przesyłkę. Poproszono mnie żebym przekazał. Do widzenia- wręczył jej kopertę i odszedł.

- Pewnie Karol zaprasza cię na randkę. Zaśmiała się Aśka.

- Przecież mógł zadzwonić. Coś mi się wydaje, że nie będzie to miła niespodzianka.

- Otwieraj zobaczymy.- nie mogła się doczekać Monia.

Luiza otworzyła kopertę a w niej była wiadomość od matki. Oczywiście nie dawała za wygraną. Dziewczyna koniecznie musiała pomóc siostrze. Bohaterka podarła wszystko i wyrzuciła do kosza.

- Ej co tam było?- niecierpliwiła się Aśka

- Nic ważnego. Moja matka napisała...ale jak ona mnie znalazła?

- Przecież nie mówiłaś jej dokąd jedziesz. Jak cię znalazła?
- Nie mam pojęcia...

Dziewczyna była wściekła. Nie chciała mieć nic wspólnego ze swoją rodziną a tym bardziej pomagać siostrze, która przez cały czas dawała jej w kość.

Wzięła od Moniki telefon i poszła zadzwonić do Karola.

Opowiedziała mu o zaistniałej sytuacji.

- Słuchaj nie przejmuj się. Sprawdzimy nagranie z monitoringu i dowiemy się kim jest ten facet. Znajdziemy go i wszystko wyjaśnimy. Na pewno nikomu w swojej miejscowości nie mówiłaś dokąd wyjeżdżasz? Przecież tak szybko by cię nie znaleźli na drugim końcu kraju.

- Z nikim nie rozmawiałam...

- Dobra zaraz przyjadę i zobaczymy co da się zrobić.

Karol przyjechał najszybciej jak mógł. Przejrzał nagranie. Mężczyzna, który przyszedł do Luizy był detektywem. Poznał go na jednej z imprez. Postanowił to wykorzystać i załatwić sprawę jak najszybciej.
Bohaterka miała serdecznie dość wszystkiego. Zajęła się pracą żeby nie myśleć. Jeszcze tylko wybór modelek i wyjadą, odetną się od wszystkiego i odpoczną...

Mężczyzna wykonał kilka telefonów i dostał namiary na detektywa. Zadzwonił od razu i umówił się z nim na spotkanie.

Dotarł do biura. Nie był zbyt przyjaźnie nastawiony. Jedyne czego chciał to spokój dla Luizy. 

- Dzień dobry. Z pewnością wie pan w jakiej sprawie się zjawiłem.
- Dzień dobry. Proszę usiąść. Z tego co pamiętam chyba byliśmy na ty? Jestem Michał.
- Może i byliśmy, ale nie zjawiłem się tu na pogaduszki.- odparł wściekły Karol.
- Ok od razu przejdę do sprawy. Dla ciebie też mam wiadomość od matki twojej kobiety. 
- Nie interesuje mnie to. Zależy mi jedynie na tym żeby ta kobieta odczepiła się od nas raz na zawsze. Możesz jej to przekazać.
- Wolałbym nie...
- Dlaczego?
- Powiem tak. Moim zleceniodawcą jest dość nieciekawy typ. Matka Luizy jest jego "przyjaciółką". Wpakowała się w niezłe bagno. Ale mniejsza z tym. Mam ci przekazać żebyś odczepił się od jej córki...bo jeśli tego nie zrobisz ktoś może ci przystawić pistolet do głowy...
- Że co?- wściekł się Karol.- Nie będę słuchał tych bredni.
-Jeśli ci życie miłe lepiej posłuchaj. Jeżeli zostawisz Luizę będziesz miał spokój. Ona jednak nie może się o niczym dowiedzieć.
- Nie ma takiej opcji.
- Widzisz tych dwóch kolesi na zewnątrz?- spytał Michał.- Będą cię obserwować. Jeden zły ruch i będzie po tobie...

Poprzednie części znajdziecie w zakładce opowiadania lub klikając w etykietę w stopce.