Przejdź do głównej zawartości

Mało wrażeń? Czas na kolejne.


Poprzednie części poznacie klikając w etykietę w stopce :)

- Jeżeli zgadzasz się na randkę to muszę cię zabrać w jakieś fajne miejsce...
- Aż się boję co wymyślisz- odpowiedziała.
- Masz jakieś konkretne życzenia? Chętnie je spełnię- kokietował Karol.
- Hmm...domek na plaży, zachód słońca...- rozmarzyła się dziewczyna.
- Mówisz i masz! Chyba czytam ci w myślach- ucieszył się mężczyzna.

Luiza zrobiła wielkie oczy...tak tylko powiedziała o tym domku na plaży. W pewnym momencie pomyślała, że może szefuńcio liczy na coś więcej. A na nic więcej nie miała aktualnie ochoty.
W sumie może i miała ale najpierw chciała wybadać teren zanim się zaangażuje.

- Co jeszcze takiego wyczytałeś?- zapytała.
- To, że boisz się zaangażować. Mam rację?
- Może i masz. Opowiem ci pewną historię, moją historię...

Opowiedziała mu historię swojego niedoszłego ślubu, to jak zawiodła się na swoich najbliższych osobach. To dlaczego wyjechała z rodzinnego miasta już wiedział. Obiecał, że zrobi wszystko żeby była szczęśliwa i postara się nie zawieść jej zaufania.
Czy była w stanie w to uwierzyć? Chyba robiła dobra minę do złej gry ale postanowiła dać mu szansę.
Dojechali na miejsce. Było tak jak mówił- domek na plaży, do zachodu słońca parę chwil. Widoki zapierały dech...

- Chciałaś i jest. Domek należy do mojego brata. Kiedy go nie ma czasem zaglądam. Bardzo lubię to miejsce, z dala od miasta, cisza, spokój...
- I piękne widoki- wtrąciła Luiza.

W tym momencie zadzwonił telefon. Była to Monika, która pytała o to czy koleżanka wróci na noc do domu. Miały z Aśką w planach wyjście na imprezę a Luiza nie wzięła kluczy.

- Jaka decyzja? spytał Karol.
- Zostajemy niech dziewczyny się bawią. Najgorsze jest to, że nie mam swojego telefonu i kontaktu ze światem.
- Muszę się do czegoś przyznać- wykrztusił mężczyzna.- Twój telefon jest w barze. Poprosiłem znajomego żeby oddał ci go jutro. Nie chciałem żeby blondyn mnie ubiegł...
- No tak Monia jeszcze za to oberwie. Powinnam być na was wściekła...
- Ale nie jesteś mam nadzieję?

Nic nie mówiąc udała się w stronę morza biorąc za rękę Karola. 
Siedzieli na plaży i obserwowali fale. Słońce zachodziło. Zrobiło się romantycznie...ale i chłodno. Luiza odruchowo przytuliła się do Karola. Jemu oczywiście to nie przeszkadzało. 
Siedzieli tak przez chwilę nie potrzebując do szczęścia nic więcej...

- Masz ochotę coś zjeść?- spytał 
- Niewiele dziś jadłam więc może coś przekąszę- odpowiedziała.
- Wszystko mam w bagażniku. Podgrzejemy i napijemy się czegoś.

Może i byłaby romantyczna kolacja gdyby nie to, że auto zniknęło. Dodatkowo w samochodzie został telefon Karola. W okolicy nie było nikogo. 

- Klucze od domku chociaż masz? zapytała zdenerwowana.
- Tak są w mojej kieszeni.
- Dziś już i tak nic nie zdziałamy. Chodźmy do środka.
- Dobrze, że mamy gdzie spać. Noc na plaży nie byłaby zbyt udana...
- Dlaczego? Mogłoby być fajnie- uśmiechnął się.

Telewizor nie działał, jedzenia nie było. Pozostały im jedynie nocne rozmowy.
Rozmawiali o wszystkim. Karol opowiadał o swojej rodzinie, nieudanym związku. Luiza słuchała go. W sumie niewiele miała do dodania- praktycznie wszystko o niej wiedział. Była jedna rzecz, której nie wiedział nikt i zastanawiała się czy mu o tym powiedzieć. 
Rozległo się głośne pukanie do drzwi. Chwila zastanowienia i mężczyzna ruszył w kierunku drzwi. Otworzył je. Luiza wyleciała z nożem i narobiła niezłego zamieszania.

Po drugiej stronie było dwóch mężczyzn, których nie znali. Nie mieli jednak złych zamiarów.
Byli to koledzy brata Karola- mający domek niedaleko, którzy myśleli, że to on przyjechał i chcieli mu zrobić mały dowcip. Przeprosili oddali auto i życzyli dobrej zabawy.

- Masz jakieś wino/ piwo...cokolwiek?
- W bagażniku było o ile dla żartów go nie opróżnili- zaśmiał się.

Zawartość bagażnika była nienaruszona. Mężczyzna przyniósł wszystko do środka. Wzięli kieliszki i poszli na taras. Butelka szybko opustoszała. Znaleźli drugą w barku. Noc była długa. Niestety po takiej dawce wrażeń i alkoholu Luizie urwał się film...obudziła się rano rozebrana obok Karola... nie pamiętała części wydarzeń.

Komentarze

  1. Haha, ale ją załatwiłaś!;)
    U Ciebie to wszystko jest normalnie - i romans, i sensacja, przez chwilę się kryminał zrobił;) No i znowu zaciekawiasz - co to za sekret ma Luiza?;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Pojechałam całość od poczatku do teraz. Jednym ciągiem to się dopiero czyta. A tak, czekaj babo aż Antyterrorystka naskrobie następną część. :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Kiedy czytelnik myśli, że już nic go nie zaskoczy, Ty wyskakujesz z taką końcówką! Czekam na dalszy rozwój sytuacji i mam nadzieję, że nie będę musiała długo czekać! I love You:).

    OdpowiedzUsuń
  4. No no, ciekawe co to za tajemnice!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. W tajemnicy Ci powiem, że sama jeszcze nie wiem- dopiero wymyślę :)

      Usuń
  5. Zamiast zgrywać zdjęcia to wzięłam się za czytanie kolejnej części :p romantyczna akcja. Cieszy mnie taki obrót ich znajomości.

    OdpowiedzUsuń
  6. Przepadłam i przeczytałam jeszcze raz wszystkie części :) Mówię ci, weź koniecznie to wydaj bo piszesz świetnie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Może kiedyś jak już będę sławna i bogata wezmę się za książkę :) Żartuję oczywiście...dzięki

      Usuń
  7. No nie babo :D pisz kolejną cześc :D A ja nawet porwę twoją L na wycieczkę ;D tylko pisz :D

    OdpowiedzUsuń
  8. I takie momenty w opowieściach uwielbiam :) Normalnie po części potoczyło się tak, jak na to liczyłam :)
    Wiesz jak mnie nosiło, że jest kolejna część, a mi czasu brakowało, żeby przeczytać?! Siadaj czym prędzej i pisz dalej, czuję niedosyt :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Chętnie poznam Wasze zdanie :) Komentarze zawsze mile widziane