Monia wpadła do szpitala jak po ogień.
Biegła nie zwracając na nic uwagi...
Zatrzymała się dopiero w momencie zderzenia z plecami mężczyzny...
- Pracuję w tym szpitalu- odpowiedział zaskoczony
- O to świetnie. Pamiętasz Luizę? Wylądowała w waszej placówce. Niczego nie możemy się dowiedzieć, bo nie jesteśmy z rodziny...
- Co się stało?
- Dokładnie nie wiem, przewróciła się, podejrzewają ciążę...Karol za dużo mi nie powiedział.
- Kim jest Karol?- zapytał mężczyzna
- Chłopak Luizy...ugryzła się w język Monika
- Aha więc dlatego nie odbiera ode mnie telefonów, ma chłopaka. Teraz wszystko jasne.
- Nic nie jest jasne. Telefon zaginiony, ich historia to inna sprawa. Teraz muszę się czegoś o jej stanie dowiedzieć- pospieszyła rozmówcę kobieta.
Monika zadzwoniła do Karola. Szybko go znaleźli. Przedstawiła mu Dawida jako swojego znajomego nie wspominając, że jest to adorator koleżanki. Dawid nie bardzo rozumiał o co chodzi ale obiecał pomóc.
Oczekiwanie na jego wyjście z gabinetu dłużyło się niemiłosiernie.
Karol nie wytrzymywał napięcia i chciał tam wejść. Monia powstrzymała go. To była jedyna szansa na to żeby czegokolwiek się dowiedzieć.
Po chwili pojawił się Dawid...
Monia pierwsza się odezwała.
- Co z nią?
- W ciąży nie jest. Teraz będzie miała wykonaną tomografię. Musicie poczekać spokojnie. Powiedziałem, że jesteś jej kuzynką więc wszystkie informacje będziesz miała na bieżąco.
- Dziękuję ci bardzo. Gdyby nie ty nic byśmy nie wiedzieli.
- Jak już Luiza się obudzi pozdrów ją ode mnie.- dodał Dawid i się pożegnał.
Mina Karola mówiła wszystko. Zabrał Monikę na zewnątrz w celu wyjaśnienia wszystkich szczegółów dotyczących ich znajomości.
Dziewczyna na początku kręciła trochę, ale szybko pogubiła się w zeznaniach. Powiedziała w końcu prawdę. Mężczyzna początkowo trochę się wkurzył, ale nie miał wpływu na minione wydarzenia więc dał sobie spokój. Najważniejsze było dla niego to, żeby z Luizą było wszystko w porządku.
Postanowił jednak mieć doktorka na oku. Nie wiadomo jakie miał zamiary.
Wrócili do sali, która była pusta. W pierwszym momencie się przestraszyli. Pielęgniarka przypomniała im o badaniu. To jednak nie bardzo ich uspokoiło.
W końcu przywieziono pacjentkę, która była już przytomna. Zalecono aby miała spokój. Tomografia nie wykazała żadnych nieprawidłowości. Jednak obserwacja w szpitalu była nadal konieczna.
Monika chwilę posiedziała i pojechała do domu. Karol nie miał zamiaru zostawiać Luizy samej.
- Jak ja się cieszę, że jesteś z nami. Nie darowałbym sobie gdyby coś ci się stało.
- Przecież to nie twoja wina, że się przewróciłam.- odpowiedziała
- Gdybym cię tam nie zabrał nic złego by się nie wydarzyło...
- Przestań już. Wszystko będzie dobrze.- uśmiechnęła się.
Karola zastanawiało jednak pytanie o dziecko. Czy istniała możliwość, że dziewczyna była wcześniej w ciąży...
Poprzednie części znajdziecie klikając w etykietę w stopce.
Dziewczyna na początku kręciła trochę, ale szybko pogubiła się w zeznaniach. Powiedziała w końcu prawdę. Mężczyzna początkowo trochę się wkurzył, ale nie miał wpływu na minione wydarzenia więc dał sobie spokój. Najważniejsze było dla niego to, żeby z Luizą było wszystko w porządku.
Postanowił jednak mieć doktorka na oku. Nie wiadomo jakie miał zamiary.
Wrócili do sali, która była pusta. W pierwszym momencie się przestraszyli. Pielęgniarka przypomniała im o badaniu. To jednak nie bardzo ich uspokoiło.
W końcu przywieziono pacjentkę, która była już przytomna. Zalecono aby miała spokój. Tomografia nie wykazała żadnych nieprawidłowości. Jednak obserwacja w szpitalu była nadal konieczna.
Monika chwilę posiedziała i pojechała do domu. Karol nie miał zamiaru zostawiać Luizy samej.
- Jak ja się cieszę, że jesteś z nami. Nie darowałbym sobie gdyby coś ci się stało.
- Przecież to nie twoja wina, że się przewróciłam.- odpowiedziała
- Gdybym cię tam nie zabrał nic złego by się nie wydarzyło...
- Przestań już. Wszystko będzie dobrze.- uśmiechnęła się.
Karola zastanawiało jednak pytanie o dziecko. Czy istniała możliwość, że dziewczyna była wcześniej w ciąży...
Poprzednie części znajdziecie klikając w etykietę w stopce.
Przystojny ten Dawid? ;)
OdpowiedzUsuńPowiedzmy, że tak :)
UsuńJesssu Gosia, zlitujżesz się nad nami i zacznij jakieś dłuższe te fragmenty dawać! Nadal nic nie wiemy, mnie to zaczyna frustrować:P
OdpowiedzUsuńKolejna część się tworzy:)
UsuńObstawiam, że zanim wyjechała z domu, to była w ciąży- dlatego ślub itp. Straciła ją i to dla Niej była szansa, na ucieczkę... Zgadłam? :D
OdpowiedzUsuńNiestety błędna odpowiedź :)
UsuńDlaczego trzymasz nas w takim oczekiwaniu na kolejną część? ;-) Opowiadanie jest super, zawsze z wyczekiwaniem zaglądam na bloga i zastanawiam się kiedy będzie kolejne ;)
OdpowiedzUsuńDzięki:) Trochę napięcia musi być :)
UsuńPiszesz już koleją część? Bo kawa m się kończy i nie wiem czy robić drugą:)
OdpowiedzUsuńTworzy się :)
UsuńTo bejbi teraz nie będzie? :(
OdpowiedzUsuńNie tym razem :)
UsuńMoże Luiza poroniła...
OdpowiedzUsuńA tak w ogóle, to pojawił się rywal Karola i sądzę, że będzie ciekawie. Akcja dopiero zaczyna się rozkręcać, chociaż nawet nie pytam, kiedy kolejna część :).
Nie ciąży nie było :) Będzie się działo oj będzie
UsuńRozumiem, że pewnego dnia doczekamy się wersji papierowej :>
OdpowiedzUsuńMoże kiedyś spróbuje swoich sił :) Kto wie?
UsuńTy powinnaś zmienić nazwę na Matka Sadystka... tylko takie krótkie urywki nam tu serwujesz że czuję się molestowana psychicznie :-*
OdpowiedzUsuń:* kiedy się na rozprawę szykować? :)
UsuńZ początku miałam problem ze skojarzeniem, co to za Dawid:) Coraz więcej bohaterów się pojawia i z odcinka na odcinek coraz ciekawiej!
OdpowiedzUsuń:) Ja pisząc ten odcinek musiałam sprawdzić jak on się nazywał bo nie pamiętałam :)
UsuńNO to ja muszę nadrobić poprzednie części, bo się wciągnełam a nie znam historii od początku.
OdpowiedzUsuńCieszę się, że moje twory się podobają :)
UsuńZ niecierpliwością czekam na kolejną część.
OdpowiedzUsuń:) dzięki- pozytywny odbiór daje mi kopa do pisania
UsuńA już mi się ta ciąża podobała. :)
OdpowiedzUsuńCoś wymyślę z ciążą później :)
UsuńNo i teraz będę musiała przeczytać wszystko od początku, czyli nadrobić zaległości. Lubię to! ;)
OdpowiedzUsuńJa lubię to, że czytacie :)
UsuńNo ładnie, padam na twarz, 23:30, a Ty mi taki serial tu podsuwasz :P Tyle odcinków mam do nadrobienia!
OdpowiedzUsuńKurczę, nie miałam pojęcia, że umiem tak szybko czytać! :)
OdpowiedzUsuńWidzisz ile można się o sobie dowiedzieć czytając blogi? :)
Usuń