Przejdź do głównej zawartości

Im mniej wiesz tym lepiej śpisz?


Poprzednie części znajdziecie tu:

Po nagłym wyjściu Ani i Karola, Luiza nie mogła ogarnąć swoich myśli. Słowa mężczyzny, jego spojrzenia były dla niej jednoznaczne. Dalej nie wiedziała co ma o nim myśleć. Chętnie jej pomaga, proponuje wspólne mieszkanie...a ma kobietę, która jest w ciąży. Coś tu nie grało.

Z rozmyślań wybił ją telefon. Dzwonił oczywiście Karol.
- Chciałem cię przeprosić za nagłe wyjście. Ania bardzo źle się czuje i nie mogliśmy zostać...
-Nic nie szkodzi- odpowiedziała. - Przecież nic strasznego się nie stało. Mam jedno pytanie: na jakiej ulicy mieści się sklep? Nie wiem gdzie mam się stawić do pracy.
- Nie musisz się o nic martwić, przyjadę i odstawię cię na miejsce- odpowiedział uradowany.
- Nie chcę nadwyrężać twojej uprzejmości- odparła nieco zdenerwowana.- Zajmij się Anią. Ona z pewnością bardziej potrzebuje twojego wsparcia.
- To prawda oprócz mnie nie ma nikogo, kto mógłby przy niej być. Sklep mieści się na ulicy Akacjowej 25.
- Dziękuję za informację. Do zobaczenia w poniedziałek.
- Do zobaczenia- odpowiedział. 
Powiedział jeszcze coś, ale nie dosłyszała ponieważ szybko odsunęła telefon w celu zakończenia rozmowy.

- Do diabła z tym facetem- burknęła pod nosem. Miała dość takich zagrywek. Chciała wyjaśnić wszystko i postanowiła delikatnie wybadać sprawę kiedy zostaną same z Anią.

Najważniejsze teraz było znalezienie mieszkania. Nie mogła za długo zostać w hotelu. Zaoszczędzone pieniądze musiały jej starczyć jeszcze na życie i zapłacenie za lokal. Karol proponował zaliczkę, mieszkanie. Nic jednak od niego nie chciała nie wiedząc jakie ma wobec niej zamiary.

Wróciła do pokoju. Odpaliła komputer. Poszukiwanie lokum zajęło ją do tego stopnia, że przestała myśleć o zagrywkach szefa.
Ten jednak dość szybko o sobie przypomniał.
Zadzwonił po raz kolejny.
Nie miała ochoty na rozmowę z nim.
Odebrała jednak.
-Luiza przepraszam, że przeszkadzam. Ania trafiła do szpitala. Nie będzie mogła się tobą zająć. Przez pierwsze dni ja zajmę jej miejsce, później kogoś znajdziemy. Mam nadzieję, że to ci nie przeszkadza?
- Nie skądże...
-Cieszę się. Będziemy mogli się lepiej poznać- niemalże wyśpiewał te słowa.
-Przepraszam ale czekam na ważny telefon, muszę kończyć.
-W takim razie nie przeszkadzam. Do widzenia.

-Ania w szpitalu, on się niczym nie przejmuje. Cieszy się, że spędzimy ze sobą więcej czasu, że się lepiej poznamy- mówiła sama do siebie. Sytuacja zaczynała ją przerastać. Zaczęła bać się szefa. Nie wiedząc o co mu chodzi czuła się jakby stąpała po cienkim lodzie...

Komentarze

  1. Kiedy kolejna część? :) Czekam... :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niebawem się pojawi ;) ze specjalną dedykacja dla Ciebie :*

      Usuń
  2. Bardzo dobry tekst :) Podoba mi się :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Musze sie cofnąć do poprzednich części , ale piszesz ciekawie :) Zajrze tu nie raz napewno ! http://soundlymalinkaa.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  4. Ja obstawiam, że Anka to jego siotra, lub jakaś krewna, którą opuścił facet, więc Karol się nią zajął i jej pomaga. A Luiza podświadomie już zazdrosna jest, dobre, dobre...

    Normalnie nabrałam ochoty do stworzenia jakiejś historii, bo Twoja mnie zainspirowała:).

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Może kiedyś:). Na razie siedzę wściekła, bo mała znowu się przeziębiła po czterech dniach w przedszkolu. Zwariuję za niedługo.

      Usuń
  5. No to jutro część kolejna :D A na koniec wydaj koniecznie to w formie książki, zbyt masz zapewniony.

    OdpowiedzUsuń
  6. Ojej ja nie na czasie, nie czytałam chyba żadnej części! Muszę nadrobić :))

    OdpowiedzUsuń
  7. Mimo, że nie czytałem jeszcze poprzednich wpisów, to bardzo mi się podoba jezyk jakim piszesz, ale też ponysł bo jest chwytliwy moim zdaniem. Chętnie wpadnę znowu.
    Tymczasem zapraszam do siebie:
    http://narwany.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  8. Myślałam, ze w tej części ujawnisz kim jest Ania :P
    Czekam na kolejne wpisy!

    OdpowiedzUsuń
  9. Ja chyba za bardzo się ekscytuje :p prawie jak w serialach :) ja czuję, że to nie jego dziecko tylko takie niedomówienie.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Proszę mi tu nie snuć domysłów bo stracę wątek ;)

      Usuń
  10. Jestem z Ciebie dumna! Pięknie rozpisane dialogi! Jesteś niesamowita!!!:)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Powiem Ci w tajemnicy, że pewna Pisarka mi podpowiedziała :*

      Usuń
  11. No kurcze...za krótkie są te opowiadania...już się nakręcam a tu koniec :-(

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Muszę Wam dozować żeby mi pomysłów nie zabrakło ;)

      Usuń
  12. Fajnie się to wszystko czyta ;) Niby niewiele się dowiaduję z każdego posta, a mimo to chcę więcej ! Świetna robota ;)

    OdpowiedzUsuń
  13. No ej, nie mogą być trochę dłuższe te odcinki??? Dobrze, że musiałam trzy za jednym razem nadrobić, bo chyba bym się zaczekała... nie lubię takich przerw w czytaniu :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Jak pisałam wyżej muszę dozować żeby mi pomysłów nie zabrakło ;)

      Usuń
  14. Super się czyta, spokojnie możesz pisać książkę albo chociaż w jakiejś gazecie ;)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Chętnie poznam Wasze zdanie :) Komentarze zawsze mile widziane